4 sierpnia

Magda i Adam znaleźli dwa boksy dalej Michała i Monikę - dwójkę polaków z Krakowa. Ponoć studenci prawa, ponoć właściciele knajpy w Krakowie (adresu i nazwy nie dało się wydusić) i ponoć od 12 lat w podróży, także już w każdym miejscu zawitali. Spory bagaż doświadczeń jak na 32 letnie osoby (ona chyba nieznacznie starsza). Niemniej jednak ochlejmordy niesamowite i tutaj już nie mogę mieć wątpliwości.

Wieczorem wraz z Vladimirem - Rosjaninem z krwi i kości - siarczysty w barach, rękach jak sągi drewna, złotym łańcuchem na szyi oraz koszulce pudziance - obróciliśmy pokaźny zapas alkoholu. Także dzień skończył się nad wyraz szybko. Jednak jeszcze tego samego dnia dokonałem swojej pierwszej transsyberyjskiej transakcji!

Stacja w szczerym polu. Wysoka trawa, głucho, cicho. W oddali jakieś rozpadające się drewniane chałupy z przydomowymi ogródkami. Krajobraz jak na stacji PKP w Chybiu (notabene tam do tej pory mają w mieście ulicę Gagarina). Nagle szum w trawie i zupełnie znikąd wychodzą ludzie. Ale tak zupełnie znikąd. Jak superbohaterzy w tych hollywoodzkich filmach akcji, którzy wyłaniają się z mgły, pomimo że wszystko wydawało się już stracone. Każdy pchał jakiś wózek, dźwigał jakiś tobół, ciągnął małą przyczepkę. Każdy chciał coś sprzedać. Motłoch tłumnie rozpierzchnął się po stoiskach. Pomimo 25 minutowego postoju liczy się pierwsze 5 - 7 minut. Tylko wtedy można znaleźć jakieś okazję lub towary deficytowe jak browar, za który w wagonie restauracyjnym płaci się jak za zboże. I ja przystąpiłem do łowów. Zlokalizowałem panią z pieczywem nadziewanym mięsem i grzybami. Tutaj podstawą jest targowanie się i zdecydowana podstawa. I tak oto gdy za jeden kawałek trzeba było zapłacić 30 rubli, to ja za 3 dałem 100. Kolejny interes życia... ale początki bywają zawsze trudne. Na domiar złego dostałem rozwolnienia po konsumpcji, więc jak to mówią - jak nie urok to sraczka.

Zdjęcia (8)

Komentarze (0)